Uszczelnienie geomembrany

Prawidłowe uszczelnienie geomembrany zapewnia szczelność zbiorników, oczek wodnych, dachów płaskich i innych obiektów narażonych na działanie wody czy agresywnych substancji. Oto kluczowe etapy i metody wykonania:

Przygotowanie podłoża pod geomembranę

• Wyrównanie i zagęszczenie podłoża – usunięcie kamieni, korzeni, odłamków i wypoziomowanie terenu.

• Warstwa ochronna – rozłożenie geowłókniny separacyjnej o gramaturze 200–300 g/m² pod geomembranę, aby chronić ją przed uszkodzeniami mechanicznymi i przesuwaniem kruszywa.

• Oczyszczenie i osuszenie – usunięcie drobin, wykwitów, olejów i nadmiaru wilgoci – podłoże musi być czyste i suche.

Rozkładanie i układanie arkuszy

• Zgrzewanie zakładów – arkusze układa się z zakładem min. 8–10 cm, który łączy się za pomocą zgrzewarki termicznej lub zgrzewarki ekstruderowej.

• Zaznaczenie i przycięcie – każdą płachtę rozmieszcza się z zapasem na krawędzie, przycinając nadmiar folii przed zgrzewaniem.

• Kotwienie brzegów – mocowanie geomembrany w rowkach kotwiących lub przy użyciu profili stalowych, aby zapobiec przesuwaniu folii w trakcie wypełniania zbiornika czy układania nasypu.

Techniki zgrzewania - uszczelnienie połączeń geomembrany

• Zgrzewanie termiczne (zgrzewarką doczołową lub ekstruderową) • Parametry: temperatura 250–300 °C (dla PEHD), prędkość 20–40 cm/min, ciśnienie rolki 4–6 bar. • Kontrola: wykonanie zgrzewów próbnych i próba pull-tough (rozciągania) dla każdej zmiany godziny pracy.

• Zgrzewanie gorącym powietrzem • Stosowane dla membran PVC w projektach mniejszych oczek wodnych czy dachów. • Ustawienia: 450–600 °C, szerokość zgrzewu 30–40 mm, dokładne dociskanie wałkiem metalowym lub silikonowym.

• Klejenie i taśmy butylowe • Metoda pomocnicza przy łączeniu detali (naroża, przejścia rur). • Zastosowanie taśm butylowych pozwala uzupełnić mankiety szczelne wokół wpustów i studni – ważne przy membranach o dużej grubości.

Kontrola jakości i testy szczelności

• Testy próżniowe na zgrzewach dwuprzebiegowych (vacuum box) – wykrywanie mikrouszkodzeń.

• Test ultradźwiękowy – nieniszcząca inspekcja zgrzewów i całych arkuszy, pozwala zlokalizować niewidoczne ogniska nieszczelności.

• Test hydrostatyczny (zalewowy) – wypełnienie obiektu wodą i monitorowanie spadku poziomu przez 24–48 h.

Ochrona i eksploatacja

• Warstwa ochronna – kruszywo, mata drenażowa lub kolejna geowłóknina ułożona na geomembranie zabezpiecza ją przed uszkodzeniami mechanicznymi i promieniowaniem UV.

• Regularne przeglądy – inspekcja po 6–12 miesiącach obejmująca wizualne sprawdzenie spoin, krawędzi i przejść instalacyjnych.

• Konserwacja – naprawa małych uszkodzeń przy pomocy zestawów naprawczych i łat z folii PEHD/PVC.

Najczęstsze błędy i jak ich unikać

• Brak geowłókniny ochronnej → przetarcia membrany przez kamienie lub korzenie.

• Niewystarczająca szerokość zakładów (<8 cm) → słabe zgrzewy i przecieki.

• Brak testów próbnych zgrzewu → niepewność parametrów spawania.

• Aplikacja przy nieodpowiednich warunkach pogodowych (deszcz, silny wiatr) → zimne lub przegrzane zgrzewy.

Prawidłowo wykonane uszczelnienie geomembrany to proces wieloetapowy, wymagający zarówno solidnego przygotowania podłoża, jak i precyzyjnego zgrzewania, testów szczelności oraz ochrony membrany po montażu. Dzięki temu zapewniamy wieloletnią i bezawaryjną pracę bariery hydroizolacyjnej.

Geomembrana PEHD (polietylen wysokiej gęstości) jest powszechnie stosowana jako warstwa izolacyjna w inżynierii środowiskowej, np. w składowiskach odpadów, zbiornikach wodnych czy fundamentach budynków. Aby zapewnić jej skuteczność, kluczowe jest przeprowadzenie prób szczelności po wykonaniu zgrzewów.