Geowłóknina kolejowa

Geowłóknina kolejowa polipropylenowa o bardzo wysokich parametrach wytrzymałościowych, stosowana m.in. jako geowłóknina pod torowiska kolejowe i tramwajowe.

Geowłóknina kolejowa o dużej wytrzymałości to rodzaj geowłókniny, która jest używana do wzmacniania podłoża kolejowego. Jest wykonana z polipropylenu lub polietylenu i ma wysoką wytrzymałość na rozciąganie i rozdarcie. Geowłóknina kolejowa o dużej wytrzymałości pomaga zapobiegać osiadaniu podłoża, rozwarstwiania się podbudowy pod torami, co w konsekwencji mogłoby prowadzić do ich uszkodzenia.

Generalnie są to materiały o charakterze ciągłym, pasmowym, produkowane i dystrybuowane w formie rulonów długości 100 – 150 m szerokości 4 - 5,50 m. Użyte geowłókniny spełniać będą funkcje wzmacniające i filtracyjne i powinny charakteryzować się następującymi właściwościami mechanicznymi:

• wytrzymałość długoterminowana zrywanie wzdłuż – ≥ 20 kN/m, np. Geowłóknina 25 kN
• masa powierzchniowa - ≥ 150 g/ m2,
• maksymalne wydłużenie względne w chwili zerwania - 40 - 70%,
• bezwzględna różnica wydłużenia wzdłużnego i poprzecznego - ≥ 30%,
• siła przebijania (CBR) - ≥ 1.5 kN,
• wskaźnik wodoprzepuszczalności prostopadłej i wzdłużnej – k10 ≥ 1,0 x 10-4 m/s,
• wymiar porów - 0,06 - 0,12 mm,
• minimalny okres trwałości - 50 lat.

Geowłóknina kolejowa jako materiał użyty do wzmacniania, odwadniania i zabezpieczenia podtorzy kolejowych należy zastosować geowłókniny posiadające świadectwo kwalifikacji systemów i wyrobów do stosowania na liniach kolejowych i wytwarzanych z włókien polimerowych (polipropylenowych), odporne na biodegradację i działanie czynników środowiskowych. Geowłóknina kolejowa o dużej wytrzymałości jest używana do:

• Wzmocnienia podłoża kolejowego, aby zapobiec osiadaniu gruntu pod torami
• Zapobiegania erozji podłoża kolejowego.
• Oddzielenia warstw podłoża kolejowego od gruntu rodzimego.

Geowłóknina kolejowa o dużej wytrzymałości jest dostępna w różnych rozmiarach i gramaturach. Wybór odpowiedniego rodzaju geowłókniny zależy od warunków gruntowych i wymagań projektu.

Geowłóknina kolejowa o dużej wytrzymałości jest ważną częścią konstrukcji kolejowej. Pomaga zapewnić bezpieczeństwo i trwałość torów kolejowych.

Parametry typowe geowłókniny kolejowej

Generalnie są to materiały o charakterze ciągłym, pasmowym, produkowane i dystrybuowane w formie rulonów długości 100 – 150 m szerokości 4 - 5,50 m. Użyte geowłókniny spełniać będą funkcje wzmacniające i filtracyjne i powinny charakteryzować się następującymi właściwościami mechanicznymi:

• wytrzymałość długoterminowana zrywanie wzdłuż – ≥ 20 kN/m,
• masa powierzchniowa - ≥ 150 g/ m2,
• maksymalne wydłużenie względne w chwili zerwania - 40 - 70%,
• bezwzględna różnica wydłużenia wzdłużnego i poprzecznego - ≥ 30%,
• siła przebijania (CBR) - ≥ 1.5 kN,
• wskaźnik wodoprzepuszczalności prostopadłej i wzdłużnej – k10 ≥ 1,0 x 10-4 m/s,
• wymiar porów - 0,06 - 0,12 mm,
• minimalny okres trwałości - 50 lat.

Minimalne parametry wytrzymałościowe geowłókniny kolejowej o dużej wytrzymałości powinny obejmować:

• Wytrzymałość na rozciąganie: co najmniej 100 kN/m
• Wytrzymałość na rozdarcie: co najmniej 50 kN/m
• Współczynnik tarcia: co najmniej 0,5

Wytrzymałość na rozciąganie określa maksymalną siłę, jaką geowłóknina może wytrzymać bez zerwania. Wytrzymałość na rozdarcie określa maksymalną siłę, jaką geowłóknina może wytrzymać bez rozerwania. Współczynnik tarcia określa siłę tarcia między geowłókniną a podłożem.

Te parametry są określone w normie PN-EN 13249-2:2004. Norma ta określa wymagania dla geowłókniny wykorzystywanej w budownictwie kolejowym.

Inne geosyntetyki stosowane w budownictwie kolejowym

• Geosiatka kolejowa
• Biowłóknina
• Geokrata na skarpy
• Geofort TC/PP 400

Geowłóknina 25 kN to rodzaj , która charakteryzuje się określoną wytrzymałością mechaniczną, wyrażoną właśnie wartością 25 kN (kiloniutonów). Oznacza to, że materiał został zaprojektowany tak, aby wytrzymać siły rozciągające sięgające 25 kN na jednostkę szerokości, co jest istotne w zastosowaniach wymagających dużej odporności mechanicznej.

Cechy i właściwości

• Materiał: Produkty te najczęściej wykonane są z polipropylenu, co gwarantuje odporność na działanie czynników chemicznych oraz biologicznych. Polipropylenowa geowłóknina jest ceniona także za odporność na promieniowanie UV i stabilność nawet w ujemnych temperaturach.

• Gramatura i format: Przykładowe produkty, takie jak geowłóknina PP o gramaturze 300 g/m² dostępne w rolkach (np. o wymiarach 2,0 m × 50 m) spełniają właśnie normy wytrzymałościowe 25 kN. Dzięki szerokiej ofercie dostępnych szerokości i długości, materiał można łatwo dopasować do specyficznych wymagań danego projektu.

• Zastosowania: Geowłókniny o tej wytrzymałości znajdują zastosowanie w budownictwie lądowym i drogowym, głównie przy:

  • Drenażu: Pomagają w odprowadzaniu wody i zapobiegają przepływowi cząstek, co zwiększa efektywność systemów odwadniających.

  • Filtracji: Stosowane są jako warstwa filtracyjna, która uniemożliwia mieszanie się różnych rodzajów materiałów (np. gruntu z kruszywem).

  • Separacji i wzmocnieniu: Oddzielają warstwy gruntowe lub wzmacniają podbudowę, zapobiegając mieszaniu się różnych frakcji i w ten sposób zwiększając stabilność konstrukcji.

Dlaczego warto wybrać geowłókninę o wytrzymałości 25 kN

Wybór materiału o takiej wytrzymałości jest szczególnie ważny w sytuacjach, gdzie konstrukcja musi sprostać dużym obciążeniom oraz zmiennym warunkom środowiskowym. Produkt taki gwarantuje, że nawet przy dużym obciążeniu czy intensywnym użytkowaniu (np. na drogach, autostradach czy w budownictwie lądowym) materiał nie ulegnie uszkodzeniu, co przekłada się na długoterminową trwałość całej konstrukcji.

Geosiatka kolejowa to geosyntetyk wykonany z włókien chemicznych zespolonych w płaskie, podłużne sploty, przeplatane oraz tworzące jednolitą powierzchnię. Włókna tworzące sploty powinny tworzyć równomierną strukturę układu tasiemek osnowy i wątku. Właściwości materiału powinny pozostawać niezmiennymi w stanie suchym jak i wilgotnym w całym okresie użytkowania.

Geosyntetyki są szeroko stosowane w modernizacji linii kolejowych ze względu na ich zdolność do poprawy trwałości, nośności i bezpieczeństwa infrastruktury.