Georuszt dwuosiowy

Georuszt dwuosiowy to geosyntetyczna, dwukierunkowa siatka wzmacniająca grunt, zwykle z polipropylenu, stosowana do stabilizacji podbudów drogowych i ograniczenia osiadania. Zapewnia zwiększenie nośności podłoża, zmniejszenie grubości warstw kruszywa i oszczędności kosztów wykonania nawierzchni. 

Georuszt dwuosiowy (rozciągany z perforowanej taśmy polimerowej) charakteryzuje się przede wszystkim: wytrzymałością na rozciąganie w obu osiach oraz odkształceniem przy zerwaniu; dodatkowo projekt i dobór wymagają uwzględnienia: modułu sztywności, stabilności apertury, odporności na uszkodzenia montażowe i pełzania (creep).

Georuszt dwuosiowy charakteryzuje się dużą sztywnością i zdolnością do klinowania ziaren kruszywa w oczkach, co poprawia współpracę między georusztem a warstwą kruszywa oraz ogranicza przemieszczanie się materiału pod obciążeniem.

Materiały i technologia produkcji

Georuszty są najczęściej wykonywane z polipropylenu (PP) lub PEHD, a ich węzły bywają integralną częścią struktury (monolityczne) uzyskiwaną w procesie wytłaczania i rozciągania. Typowa technologia obejmuje mikroperforację i dwukierunkowe rozciąganie płyty, co daje stabilność wymiarową, sztywne żebra i regularne oczka (np. typowo 40 × 40 mm) oraz dobre zespolenie z kruszywem.

Georuszt dwuosiowy to integralnie formowana siatka powstała przez rozciąganie perforowanej taśmy polimerowej w dwóch kierunkach w podwyższonej temperaturze; struktura nie ma węzłów łączonych mechanicznie (plecionych, zgrzewanych czy ekstrudowanych), dzięki czemu uzyskuje się jednolitą, wymiarowo stabilną ramę o regularnych oczkach kwadratowych lub prostokątnych.

Najważniejsze funkcje to mechaniczne klinowanie kruszywa, przenoszenie naprężeń w podbudowie i ograniczanie deformacji pod obciążeniem dynamicznym.

Wiodące parametry techniczne

Główne korzyści to zwiększenie nośności podłoża, ograniczenie koleinowania, zmniejszenie grubości warstw kruszywa oraz oszczędności materiałowe i czasowe przy budowie. W praktyce producenci podają parametry mechaniczne, np. wytrzymałość na rozciąganie w zakresie kilkudziesięciu kN/m, które projektant uwzględnia przy doborze georusztów do konkretnego zadania.

• Wytrzymałość na rozciąganie (tensile strength) — podawana oddzielnie dla kierunku MD i XMD; deklarowana zwykle jako siła przy 2% i 5% wydłużeniu oraz wytrzymałość graniczna (ultimate); te wartości są podstawą do obliczeń projektowych podbudów drogowych.

• Odkształcenie przy zerwaniu (elongation at break) — procentowe wydłużenie przy zerwaniu; dla georusztów dwuosiowych typowe są niskie wartości wydłużenia, co sprzyja kontroli osiadań i stabilności konstrukcji.

• Stabilność apertury i sztywność zginania — wpływają na zachowanie podczas zagęszczania kruszywa i pod obciążeniami cyklicznymi; producenci podają też grubość żebra i wymiary oczek, które determinują klinowanie kruszywa.

Każdy z tych parametrów jest zwykle deklarowany w karcie technicznej produktu i używany w obliczeniach projektowych.

Dodatkowe wskaźniki i trwałość

• Junction efficiency nie dotyczy węzłów zgrzewanych, ale analogiczne wskaźniki integralności struktury i odporności na uszkodzenia montażowe są podawane przez producentów; badania porównawcze pokazują, że zachowanie georusztów w różnych kierunkach i przy różnych obciążeniach wymaga testów szerokowidłowych i analiz pełzania.

• Odporność na instalację i długoterminowa degradacja (chemiczna, UV, pełzanie) są krytyczne dla trwałości; specyfikacje projektowe powinny uwzględniać wartości charakterystyczne i współczynniki bezpieczeństwa podane przez producenta.

Zastosowania georusztu

Georuszty dwuosiowe stosuje się przede wszystkim w budownictwie drogowym do wzmacniania podbudów pod nawierzchnie asfaltowe i betonowe, szczególnie na słabym podłożu. Używa się ich także w konstrukcjach inżynieryjnych wymagających stabilizacji warstw niezwiązanego kruszywa, w umocnieniach skarp, nasypów oraz przy ograniczaniu nierównomiernych osiadań podłoża.

• Zbrojenie gruntu: Wzmacnia słabe podłoża, zwiększając ich nośność i ograniczając osiadanie. Stosowany m.in. pod drogami, parkingami, placami manewrowymi, nasypami i skarpami.
• Zbrojenie warstwy bitumicznej: Zapobiega powstawaniu kolein i pęknięć w nawierzchniach drogowych. Poprawia trwałość i wydłuża żywotność dróg.
• Zbrojenie skarp i nasypów - geosiatka o sztywnych węzłach do zapobiegania osuwaniu się ziemi
• Inne zastosowania: Georuszty dwuosiowe mogą być również wykorzystywane do budowy murów oporowych, stabilizacji skarp, ochrony brzegów rzek i jezior, a także do budowy tymczasowych dróg i platform roboczych.

Montaż i uwagi projektowe

Georuszty są proste i szybkie w montażu, wymagają jednak prawidłowego ułożenia, zakładów i ewentualnego kotwienia na krawędziach. Projektowanie powinno uwzględniać rodzaj kruszywa, grubość warstw, obciążenia eksploatacyjne oraz sposób łączenia węzłów, a decyzję o zastosowaniu georusztu najlepiej poprzeć analizą geotechniczną i wytycznymi producenta.

Przykłady producentów georusztów dwuosiowych:

• Polgrid
• Tensar
• Maccaferri
• Strata
• HUESKER
• PRS

Wybór odpowiedniego georusztu dwuosiowego zależy od specyfiki danego projektu. Zaleca się konsultację z projektantem lub doświadczonym wykonawcą w celu dobrania optymalnego rozwiązania.

Dodatkowe informacje:

• Więcej informacji na temat georusztów dwuosiowych można znaleźć na stronach internetowych producentów i dystrybutorów tych materiałów.
• Istnieje również wiele publikacji technicznych i artykułów poświęconych zastosowaniu georusztów w budownictwie.

Parametry georusztu dwuosiowego

Poniżej zestawienie kluczowych parametrów technicznych georusztów dwuosiowych. Wartości mają charakter orientacyjny – na przykładzie georusztu PolGrid BX

Budowa i materiał

• Materiał nośny: polipropylen (PP) z modyfikatorami

• Węzły: sztywne, integralne z żebrami (monolityczna struktura bez łączeń)

• Żebra: przekrój kwadratowy zapewniający dobre klinowanie kruszywa

Geometria oczek i żeberek
 

Orientacyjne wymiary – zależne od modelu geoursztu BX 

Wytrzymałość mechaniczna
 

Wymiary rolek i masa

• Szerokość rolki: 2 – 6 m

• Długość rolki: 50 – 100 m

• Masa powierzchniowa: 350 – 1 200 g/m²

Odporność środowiskowa i dodatkowe właściwości

• Stabilizacja UV: min. 500 h ekspozycji

• Odporność chemiczna: neutralne wobec większości kwasów i ługów

• Zakres montażu: od –5 °C do +50 °C

• Żywotność projektowa: ≥ 50 lat

Georuszt trójosiowy nazywany jest także georusztem heksagonalnym to rodzaj geosyntetyku używanego w budownictwie drogowym i inżynieryjnym. Jest to siatka składająca się z elementów o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, które są wewnętrznie połączone. Elementy te mogą być ciągnione na gorąco, układane i sklejane lub zgrzewane​​.

Georuszt do stabilizacji gruntu typu geosiatka Polgrid BX są używane do wzmacniania konstrukcji gruntowych pod drogami i pod konstrukcjami inżynieryjnymi. Georuszty są rodzajem geosyntetyków, które pomagają wzmocnić grunt i poprawić jego stabilność.

Geosiatka polipropylenowa o sztywnych węzłach to rodzaj geosyntetyku, czyli materiału syntetycznego stosowanego w inżynierii lądowej i budownictwie. Jest ona produkowana z polipropylenu (PP) i charakteryzuje się sztywnymi, integralnymi węzłami, co oznacza, że żebra geosiatki i ich połączenia tworzą jednolitą, monolityczną strukturę. Proces produkcji zazwyczaj polega na wytłaczaniu termoplastycznej płyty z PP, mikroperforowaniu jej, a następnie rozciąganiu w jednym (jednokierunkowe) lub dwóch kierunkach (dwukierunkowe), co nadaje polimerom ukierunkowanie i wysoką wytrzymałość na rozciąganie. Kwadratowy lub trójkątny przekrój żeber zapewnia doskonałe zazębianie się z kruszywem. Przykładem takiej geosiatki jest Geosiatka POLGRID BX.

Geosiatka zgrzewana dwuosiowa to rodzaj geosiatki, płaska, kwadratowa/prostokątna siatka z żebrami zgrzewanymi w węzłach; jej kluczowe parametry to wytrzymałość na rozciąganie (w obu osiach) oraz odkształcenie przy zerwaniu — dodatkowo istotne są: rozmiar oczek, grubość żebra, sztywność zginania, efektywność węzłów i odporność na uszkodzenia montażowe.