Geosiatka zgrzewana

Geosiatka zgrzewana dwuosiowa to rodzaj geosiatki, płaska, kwadratowa/prostokątna siatka z żebrami zgrzewanymi w węzłach; jej kluczowe parametry to wytrzymałość na rozciąganie (w obu osiach) oraz odkształcenie przy zerwaniu — dodatkowo istotne są: rozmiar oczek, grubość żebra, sztywność zginania, efektywność węzłów i odporność na uszkodzenia montażowe.

Geosiatka zgrzewana dwuosiowa składa się z równoległych żeber tworzących oczka o kształcie kwadratu lub prostokąta; żebra łączone są w węzłach przez zgrzewanie lub spawanie, co daje sztywną, wymiarowo stabilną strukturę i mechanizm przenoszenia obciążeń przez klinowanie kruszywa w oczkach.

Główne funkcje: separacja, wzmocnienie podbudów, stabilizacja podłoża i ograniczenie deformacji warstw konstrukcyjnych drogi.

Wiodące parametry techniczne

• Wytrzymałość na rozciąganie — podawana oddzielnie dla kierunku MD i XMD; mierzone często przy zadanych odkształceniach (np. przy 2% i 5%) oraz jako wytrzymałość graniczna (ultimate).

• Odkształcenie przy zerwaniu — procentowe wydłużenie przy zerwaniu; dwuosiowe georuszty mają zwykle niskie wydłużenie w stosunku do geotkanin, co poprawia stabilność konstrukcji.

• Wymiary oczek i grubość żebra — wpływają na mechaniczne zaklinowanie kruszywa; przykładowo apertury rzędu 25–33 mm i grubość żebra ~1,27 mm są typowe dla niektórych BX georusztów.

• Sztywność zginania i stabilność średnicy oczka — decydują o zachowaniu przy zagęszczaniu i obciążeniach dynamicznych.

• Efektywność węzłów (sprawność węzłów) — stosunek wytrzymałości węzła do wytrzymałości żebra; wysoka sprawność oznacza integralność struktury i lepsze przenoszenie obciążeń.

• Odporność na uszkodzenia montażowe i długoterminowa degradacja — krytyczne dla trwałości w warunkach gruntowych; producenci podają testy i wskaźniki trwałości.

Typowe wartości przykładowe

Dla geosiatki Polgrid BX1200 (przykład katalogowy): Wytrzymałość: 6–9 kN/m; 11,8–19,6 kN/m; 19,2–28,8 kN/m; wielkość oczek 25–33 mm; grubość żebra 1,27 mm — wartości te ilustrują sposób deklarowania parametrów przez producentów.

• Geosiatka POLGRID BX

Wybór i zastosowanie

Dobierz geosiatkę wg: wymaganej nośności podbudowy, rodzaju kruszywa (dobre klinowanie), obciążeń ruchu i warunków montażu; sprawdź karty techniczne). Przy projektowaniu uwzględnij też zalecenia producenta dotyczące zakładów i zagęszczania.

Zastosowania geosiatki zgrzewanej

Geosiatka zgrzewana dwuosiowa stosowana jest tam, gdzie potrzebne jest wzmocnienie podbudowy, stabilizacja gruntu i kontrola deformacji; jej kluczowe parametry to wytrzymałość na rozciąganie i odkształcenie przy zerwaniu, a dodatkowo ważne są rozmiar oczek, grubość żebra, sztywność zginania, efektywność węzłów i odporność na uszkodzenia montażowe.

Geosiatki dwuosiowe zgrzewane przenoszą obciążenia w obu kierunkach i poprawiają nośność konstrukcji przez mechaniczne klinowanie kruszywa w oczkach; są łatwe w montażu i powszechnie stosowane w drogownictwie, budownictwie i ochronie skarp.

• Wzmocnienie podbudowy drogowej — redukcja osiadań i rutowania, rozkład obciążeń.

  

• Budowa dróg leśnych i dojazdowych — poprawa nośności przy cienkich warstwach kruszywa.

• Remonty nakładkowe — ograniczenie propagacji spękań i wydłużenie trwałości nawierzchni.

• Stabilizacja placów i parkingów — zapobieganie deformacjom pod obciążeniem punktowym.

• Wzmocnienie podtorza kolejowego — redukcja osiadań i poprawa rozkładu obciążeń.

• Wzmocnienie nasypów i skarp — zwiększenie stateczności i ograniczenie osuwisk.

• Zbrojenie fundamentów lekkich konstrukcji — poprawa nośności podłoża pod fundamenty.

• Wzmocnienie podbudów pod płyty betonowe — ograniczenie pęknięć i nierównomiernych osiadań.

• Stabilizacja podbudów pod rurociągi i kable — ochrona przed deformacjami i przemieszczaniem.

• Wzmocnienie warstw separacyjnych — utrzymanie rozdziału grunt/kruszywo przy obciążeniach dynamicznych.

• Zabezpieczenie skarp przed erozją mechaniczno‑hydrauliczną — poprawa integralności warstwy wierzchniej.

• Wzmocnienie podłoża pod place składowe — zmniejszenie osiadania przy dużych obciążeniach statycznych.

  

• Stabilizacja podbudów tymczasowych dróg budowlanych — szybkie rozwiązanie na czas budowy.

• Wzmocnienie podłoża pod płyty lotniskowe i drogi kołowania — zwiększenie nośności i trwałości.

• Poprawa nośności gruntów słabych (mieszanki z kruszywem) — ekonomiczne rozwiązanie zamiast grubych warstw.

• Wzmocnienie skarp przy budowie tarasów i schodów terenowych — kontrola deformacji.

• Stabilizacja podbudów pod mosty i przyczółki — redukcja przenoszenia naprężeń na podłoże.

• Wzmocnienie podłoża pod płyty prefabrykowane — równomierne podparcie elementów.

• Zastosowania w rekultywacji i budowie nasypów z odpadów — separacja i wzmocnienie warstw.

• Wzmocnienie podłoża pod instalacje przemysłowe i magazyny — minimalizacja osiadań przy dużych obciążeniach punktowych.

Geosiatka przeplatana dwuosiowa to rodzaj geosiatki, płaska siatka z żebrami połączonymi w węzłach; jej kluczowe parametry to wytrzymałość na rozciąganie (w obu osiach) oraz odkształcenie przy zerwaniu — dodatkowo istotne są: siła przy 2%/5% wydłużeniu, rozmiar oczek, grubość żebra, sprawność węzłów i odporność na uszkodzenia montażowe.

Georuszt dwuosiowy to geosyntetyczna, dwukierunkowa siatka wzmacniająca grunt, zwykle z polipropylenu, stosowana do stabilizacji podbudów drogowych i ograniczenia osiadania. Zapewnia zwiększenie nośności podłoża, zmniejszenie grubości warstw kruszywa i oszczędności kosztów wykonania nawierzchni. 

Georuszt dwuosiowy (rozciągany z perforowanej taśmy polimerowej) charakteryzuje się przede wszystkim: wytrzymałością na rozciąganie w obu osiach oraz odkształceniem przy zerwaniu; dodatkowo projekt i dobór wymagają uwzględnienia: modułu sztywności, stabilności apertury, odporności na uszkodzenia montażowe i pełzania (creep).

Georuszt dwuosiowy charakteryzuje się dużą sztywnością i zdolnością do klinowania ziaren kruszywa w oczkach, co poprawia współpracę między georusztem a warstwą kruszywa oraz ogranicza przemieszczanie się materiału pod obciążeniem.

Metody łączenia elementów wykonanych z tworzyw termoplastycznych, które są niezbędne do uzyskania trwałych połączeń o wysokiej jakości i efektywności, obejmują techniki spawania. Wykorzystanie techniki spawania pozwala na szybkie i stosunkowo ekonomiczne uzyskanie końcowych produktów z pożądanymi parametrami użytkowymi.