Sposób stosowania iniekcji BentoGrout
Prace przygotowawcze
Przed rozpoczęciem zasadniczych robót iniekcyjnych należy ustalić położenie i oznakować wszystkie przewody elektryczne, wodno-kanalizacyjne oraz inne obiekty znajdujące się w strefie roboczej gruntu lub w przewiercanych przegrodach budowlanych. Aby wykonywanie robót przebiegało w sposób ciągły, bez awarii sprzętu mieszającego i tłoczącego zaczyn, należy sprawdziæ przed rozpoczęciem zasadniczych prac, czy wszystkie potrzebne materiały są dostępne, a sprzęt jest sprawny.
W przypadkach prowadzenia iniekcji z wnętrza budynku, należy wcześniej wykonać w przegrodach wszystkie otwory iniekcyjne.
Zarabianie zaczynu.
Mechaniczny mieszalnik (z pionowym mieszadłem łopatkowym lub poziomą mieszarką śrubową) napełnia się 60 litrami czystej wody i po dodaniu worka BentoGroutu (25 kg) miesza przez 3 do 5 minut, do uzyskania zaczynu o jednolitej konsystencji.
BentoGrout najlepiej jest zarabiaæ zimną wodą o pH 8-10. Ciepła woda może przyśpieszać czas tężenia iniektu. Przygotowany zarób należy zużyć w ciągu 45 minut. W przypadku dłuższej przerwy w zatłaczaniu iniektu przewody instalacyjne należy rozłączyć i opróżnić je z zaczynu.
Stosowanie - od wewnątrz przez przegrodę.
W miejscach planowanej iniekcji należy wywierciæ otwory o średnicy 15-18 mm. Jako technologiczne minimum konieczne są dwa otwory - jeden do wtłaczania zaczynu, drugi do uwalniania ciśnienia i obserwacji.
BentoGrout
W wywierconych otworach umieszcza się odpowiednie końcówki iniekcyjne (pakery), do których podłączane będą przewody iniekcyjne. Zatłaczanie Bento-Groutu prowadzi się do momentu pojawienia się go w sąsiednim otworze lub do osiągnięcia odpowiedniego ciśnienia wstecznego. W przypadku ścian iniekcję rozpoczyna się od najniżej położonego punktu. Po zainiektowaniu wszystkich otworów danego poziomu, przenosi się stopniowo w górę, aż do uszczelnienia w jednorodny sposób całej powierzchni przegrody.
Po zakończeniu iniekcji w danym punkcie przewód odłącza się od końcówki, zamyka ją tymczasowo zaślepką i przystępuje do kolejnego punktu. Po zakończeniu iniekcji we wszystkich otworach usuwa się z przegród pakery, a otwory wypełnia zaprawą bezskurczową. W warunkach braku naporu wody gruntowej prace można prowadziæ bez stosowania końcówek iniekcyjnych. Można wówczas zastosować jednostronną głowicę iniekcyjną, zakończoną lancą ze stalowej rury grubościennej. Przy zastosowaniu lancy może zaistnieæ konieczność użycia uszczelki gumowej, zapewniającej uszczelnienie otworu w trakcie pompowania. Bezpośrednio po zakończeniu prac używane narzędzia i sprzęt należy oczyścić i umyæ. Usunąć także wszelkie pozostałości zaczynu z powierzchni terenu.
Stosowanie - z zewnątrz, z powierzchni terenu.
Zaczyn wprowadza się przez stalowe rury iniekcyjne z perforacją lub rury z otwartym końcem, o średnicy 10-18 mm. W celu ułatwienia wprowadzania rur w grunt czasami ich końce zaopatrzone są w ostrza. Do wykonania iniekcji można używać jednej rury, wielokrotnie posługując się nią w kolejnych miejscach. Można też zastosować wiele rur, wprowadzając je równocześnie. W tym przypadku iniekt zatłacza się przez kolejne rury w ustalonej sekwencji. Rurę należy wprowadzaæ możliwie blisko ściany fundamentowej, końcem sięgając wierzchu ławy fundamentowej. Przy wykonywaniu pierwszych kilkudziesięciu centymetrów otworu, zaleca się zastosowanie pomocniczej rury lub długiej koronki wiertniczej. Rurę iniekcyjną wprowadza się w grunt na różne sposoby: wbija młotem pneumatycznym lub elektrycznym, wprowadza przy wykorzystaniu strumienia wody tłoczonej przez jej wnętrze. Przy znacznych głębokościach można posłużyć się lekkim rusztowaniem przestawnym, szczególnie na początku wprowadzania długiej rury. Po zagłębieniu rury iniekcyjnej na stosowną głębokość następuje tłoczenie zaczynu, dopóki nie pojawi się na powierzchni terenu lub nie wytworzy się znaczące ciśnienie wsteczne. W trakcie powolnego wyciągania rury iniekcyjnej trwa zatłaczanie zaczynu, do całkowitego wypełnienia otworu. Następnie rurę iniekcyjną przenosi się do punktu następnego i powtarza całą sekwencję działań. Otwory iniekcyjne rozmieszcza się w rozstawie co 1,2 m po obwodzie obiektu. Po zamknięciu obwodu cały proces powtarza się, w tym samym rozstawie, lecz zaczynając od punktu położonego w połowie odległości (0,6 m) między początkowymi otworami iniekcyjnymi.
Wydajność.
Typowa grubość przesłony z BentoGroutu powinna wynosiæ nie mniej niż 12 mm. Zużycie zależy od głębokości iniekcji, ilości i rozmiarów pustych przestrzeni, zwartości gruntu, strat materiałowych, itp. Z 25-kilogramowego worka tworzy się ok. 74 dm3 zaczynu. Przy założeniu nie występowania żadnych pustych przestrzeni i 12-milimetrowej grubości przesłony, zarobem z jednego worka można zabezpieczyæ ok. 6 m2 powierzchni. Rzeczywista wydajność zależy oczywiście od warunków konkretnego zastosowania.
