Biosiatki, biodegradowalne maty do stabilizacji gruntu, nasypów, zboczy. Maty biodegradowalne to produkty, które po pewnym czasie rozkładają się w naturalny sposób na składniki, które są bezpieczne dla środowiska. Zwykle są one wykonane z naturalnych materiałów, takich jak słoma, trzcina, kokos, konopie, juta lub innych włókien roślinnych, oraz z tworzyw sztucznych ulegających biodegradacji.

Maty biodegradowalne są stosowane w wielu dziedzinach, takich jak budownictwo, rolnictwo, leśnictwo czy ochrona środowiska. W budownictwie wykorzystuje się je np. do zabezpieczania skarp, zboczy, nasypów i terenów zielonych przed erozją, a w rolnictwie stosuje się je do utrzymywania gleby na plantacjach oraz do ochrony roślin przed szkodnikami. W leśnictwie z kolei maty biodegradowalne stosuje się do ochrony gleby przed erozją spowodowaną wycinką drzew.

Zaletą mat biodegradowalnych jest to, że są one łatwe do zainstalowania i po pewnym czasie rozkładają się w naturalny sposób, co minimalizuje ich wpływ na środowisko. W porównaniu do mat syntetycznych, które są wykonane z tworzyw sztucznych, maty biodegradowalne są bardziej przyjazne dla środowiska, ponieważ nie emitują toksycznych substancji podczas rozkładu.

Wadą mat biodegradowalnych jest to, że ich skuteczność jest ograniczona czasem rozkładu i warunkami środowiskowymi. W zależności od rodzaju materiału, z którego są wykonane, mogą się one rozkładać w ciągu kilku miesięcy lub kilku lat. W niektórych przypadkach maty biodegradowalne mogą wymagać częstszej wymiany niż maty syntetyczne, aby utrzymać ochronę przed erozją.

Biowłókniny według PN-B-12074:1998 s to maty z włókna bawełnianego lub bawełnianopodobnego, wykonane technik włókninow z równomiernie rozmieszczonymi w czasie produkcji nasionami traw i rolin motylkowych, słu
ce do umacniania i zadarniania powierzchni.

Minimalna masa jednostkowa biowłókniny według PN-B-12074:1998 wynosi 150 g/m2. Wytrzymało na zerwanie nie powinna by mniejsza ni
3 kN/m wzdłu
i 0,2 kN/m wszerz. W stanie mokrym wartoci te nie powinny by mniejsze od odpowiednio 4 kN/m i 1 kN/m. Po zmoczeniu biowłóknina nie mo
e kurczy si wicej
ni
5% wzdłu
i 3% wszerz. Minimalna wodochłonno włókniny powinna wynosi 600%. Natomiast wymagania przepisów kolei niemieckich DS 836 odnosz si jedynie do masy powierzchniowej (powinna ona wynosi nie mniej ni
250 g/m2), wytrzymałoci na rozciganie (nie mniej ni
1,5 kN/m) i zawartoci elementów
organicznych (nie mniej ni
50 %).

Ze wzgldu na kurczenie si biowłókniny po zmoczeniu bardzo wa
ne jest jej równe ułoż
enie na stoku oraz dobre docinicie do gruntu. Szpilki i kołki do przytwierdzania biowłókniny powinny by wykonane z gałzi,
erdzi, obrzynków lub drewna szczapowego drzew iglastych i liciastych (z wyjtkiem kruszyny, osiki oraz pędów ż
ywej wikliny). Zarówno szpilki, jak i kołki powinny by proste, ostro zaciosane na cieszym kocu i ucite pod ktem prostym na drugim. Grubo szpilek powinna wynosi od 1,5 cm do 2,5 cm, a długo od 25 cm do 35 cm. Dla kołków wielkoci te powinny wynosi odpowiednio 4 cm do 6 cm i 50 cm do 60 cm. Kołki w górnym kocu powinny mie nacicia do nawinicia sznurka. Biowłóknin nale
y zakotwi w rowach kotwicych na szczycie i u podnó
a skarpy.

Biowłókniny to maty wykonane z naturalnych włókien roślinnych, takich jak bawełna, len czy juta, do których wszyte są nasiona traw. Te maty służą do umacniania, zadarniania i zazieleniania skarp, nasypów, poboczy dróg i autostrad.

Stosowanie biowłóknin przyczynia się do ochrony gleby przed erozją, zapobiega osunięciom ziemi i uskoki terenu, a także wpływa na zwiększenie bioróżnorodności. Biowłókniny pozwalają również na szybkie zakładanie trawników dywanowych z mieszankami traw ogrodowych.

Dzięki wsypanym nasionom traw, po ułożeniu maty na przygotowanym podłożu, trawa szybciej rośnie i zazielenia teren. Biowłókniny są łatwe w użyciu, a ich instalacja jest szybka i prosta. Wszystko to sprawia, że biowłókniny są coraz częściej wykorzystywane w różnego rodzaju projektach, w tym również w ogrodnictwie i krajobrazie.