Geosiatka szklana do asfaltu

Geosiatka szklana do asfaltu z warstwą bitumiczną to rodzaj kompozytu szklanego nasączony asfaltem do wzacniania nawierzchni bitumicznych. Geosiatka szklana do asfaltu dostępna jest także bez otuliny SBR.

Właściwości geosiatki szklanej do asfaltu

• Materiał szklany: W rdzeniu geosiatki wykorzystuje się włókna szklane, które charakteryzują się wysoką wytrzymałością, sztywnością i odpornością na korozję. Ich główną rolą jest przenoszenie naprężeń i ochrona nawierzchni przed pęknięciami.

• Nasączenie asfaltem (warstwa bitumiczna): Geosiatka może być nasączana asfaltem, co powoduje, że materiał staje się lepiej przyczepny do istniejącej nawierzchni asfaltowej. Dzięki temu kompozyt skutecznie wiąże podłoże asfaltowe, zwiększając jego odporność na dynamiczne obciążenia, odkształcenia oraz zjawiska zmęczeniowe.

• Opcje powłokowe: Dostępna jest wersja z warstwą bitumiczną (co poprawia integrację materiału z nawierzchnią asfaltową) oraz wariant bez otuliny SBR.

  • Otulina SBR (styren-butadien) może stanowić dodatkową warstwę ochronną i wpływać na elastyczność kompozytu, jednak jej brak (wersja bez SBR) może być preferowany, gdy wymagana jest bardziej bezpośrednia integracja z asfaltem lub inne specyficzne parametry mechaniczne.

Zalety stosowania geosiatki szklanej do asfaltu

• Wzmocnienie nawierzchni asfaltowych: Pomaga zwiększyć wytrzymałość konstrukcji asfaltowej, redukując ryzyko pęknięć oraz uszkodzeń spowodowanych ruchem drogowym i innymi obciążeniami dynamicznymi.

• Poprawa przyczepności: Nasączenie asfaltem gwarantuje lepsze wiązanie geosiatki z nawierzchnią, co zapewnia bardziej jednorodne rozłożenie naprężeń.

  

• Odporność na czynniki atmosferyczne: Szklana struktura jest odporna na korozję oraz zmienne warunki pogodowe, co przedłuża żywotność asfaltu.

• Redukcja kosztów konserwacji: Umocnienie nawierzchni asfaltowych za pomocą geosiatki ogranicza deformacje i zniszczenia, co prowadzi do zmniejszenia częstotliwości napraw i obniżenia kosztów utrzymania nawierzchni.

• Uniwersalność zastosowania: Kompozyt można stosować w różnych typach nawierzchni asfaltowych – od dróg, parkingów, po pasy drogowe, gdzie wymagana jest dodatkowa stabilizacja.

• Łatwa aplikacja: System jest stosunkowo prosty w montażu i integracji z istniejącą nawierzchnią – geosiatkę można układać przed wylewaniem asfaltu lub stosować jako element naprawczy przy modernizacji.

• Zwiększenie odporności na zmęczenie materiału: Dzięki rozpraszaniu naprężeń wewnątrz struktury asfaltu, geosiatka przyczynia się do zmniejszenia efektu zmęczeniowego oraz przedłuża okres eksploatacji nawierzchni.

• Elastyczność projektowa: Wersja bez otuliny SBR daje możliwość uzyskania specyficznych parametrów mechanicznych – projektanci mogą dobierać opakowanie kompozytu w zależności od wymagań technologicznych i warunków eksploatacyjnych.

• Ekonomiczność: Inwestycja w geosiatkę szklaną do asfaltu przekłada się na dłuższy okres użytkowania nawierzchni, co skutkuje obniżeniem kosztów całkowitych remontów i napraw.

• Kompatybilność z nowoczesnymi systemami asfaltowymi: Geosiatki szklane można łączyć z innymi rozwiązaniami wzmacniającymi nawierzchnię, co umożliwia kompleksową modernizację infrastruktury drogowej.

Podsumowując, geosiatka szklana do asfaltu z warstwą bitumiczną stanowi nowoczesne rozwiązanie kompozytowe, które znacząco wzmacnia nawierzchnie asfaltowe. Dzięki doskonałej wytrzymałości szklanych włókien, poprawnej integracji z asfaltem, a także elastycznym opcjom powłokowym (z otuliną SBR lub bez niej), produkt znalazł szerokie zastosowanie w budownictwie drogowym, naprawach nawierzchni oraz projektach związanych ze stabilizacją asfaltu.

W celu ochrony nawierzchni drogowej przed spękaniami odbitymi stosuje się geosiatki drogowe w postaci siatki wzmacniającej z włókien szklanych powlekanych powłoką bitumiczną (bez włókniny) o wytrzymałości na rozciąganie w obu kierunkach odpowiednio: dla dróg o kategorii ruchu KR1 do KR4 ≥ 70 kN/m (droga powiatowa), oraz dla dróg o kategorii ruchu KR5 do KR6 ≥ 100 kN/m (droga krajowa). W obu przypadkach wydłużenie przy zerwaniu powinno wynosić ≤ 3%.