Izolacja pozioma iniekcja

Izolacja pozioma iniekcyjna (wtórna izolacja pozioma, iniekcje krystaliczne) służy przerwaniu podciągania kapilarnego wilgoci w ścianach fundamentowych i przyziemia, zabezpieczeniu przed zawilgoceniem tynku i struktur muru oraz poprawie warunków mikroklimatycznych wewnątrz pomieszczeń. Metoda nie jest przeznaczona do zatrzymywania wody napierającej pod ciśnieniem (hydroizolacja przeciwnaporowa).

Rodzaje preparatów iniekcyjnych - iniekcje, preparaty do iniekcji

• Silikoniany i silany w formie kremów/żeli — penetrują pory i zmieniają hydrofobowość muru.

• Żele poliuretanowe pęczniejące — wypełniają rysy i pory; stosowane przy wilgotnych warunkach.

• Żele akrylowe i epoksydowe — tworzą ciągłą warstwę hydrofobową lub mechaniczną; epoksydy bardziej strukturalne, akrylowe elastyczniejsze.

  • Żel do osuszania murów

• Krzemiany sodowe i inne preparaty alkaliczne — rzadziej stosowane do odtwarzania bariery kapilarnej.

Metody aplikacji

• Penetracyjna (grawitacyjna) — wprowadzenie preparatu bezciśnieniowo przez nawierty o małej średnicy; stosowana przy dobrym rozproszeniu kapilar i niskim stopniu zawilgocenia.

• Ciśnieniowa (pulsacyjna) — dozowanie preparatu pod ciśnieniem przez nawiercone otwory; umożliwia głębsze i bardziej jednorodne wnikanie w mur.

• Metoda „kremowa”/masowa — wprowadzanie gęstych preparatów (kremów) po uprzednim oczyszczeniu i wysuszeniu miejscowym.

Projektowanie zabiegu — kluczowe zasady

• Lokalizacja przepony: min. 30 cm powyżej poziomu terenu lub najwyższego poziomu wód gruntowych; miejsce określa inwentaryzacja zawilgocenia.

• Rozstaw i średnica otworów iniekcyjnych: zależne od typu muru i preparatu; typowo otwory co 10–15 cm w jednej linii poziomej, średnica 10–18 mm; w murach bardzo chłonnych odstępy mniejsze.

• Głębokość nawierceń: przez całą grubość muru do lica przeciwległego z zachowaniem ok. 2–3 cm marginesu, lub do połowy grubości przy metodzie półprzepchania — dobór zależny od technologii i producenta preparatu.

• Dobór preparatu: uwzględnić strukturę muru (pełny mur, pustak, spoiny), zasolenie, stopień wilgotności i oczekiwaną funkcję (tylko hydrofobizacja vs całkowite zablokowanie kapilar).

Praktyczny protokół wykonania

1. Diagnostyka: próba wilgotności, badanie zasolenia, lokalizacja linii iniekcyjnej na podstawie stanu tynku i sondowania.

2. Przygotowanie: usunięcie luźnego tynku, oczyszczenie spoin na wysokości planowanej przepony; zabezpieczenie pomieszczeń.

3. Nawiercanie: otwory wykonywane w jednej linii poziomej; kontrola kątów i głębokości; oczyszczenie otworów sprężonym powietrzem.

   

4. Montaż pakera/adaptera (jeśli stosowany) i podłączenie urządzenia dozującego.

5. Iniekcja: wprowadzenie preparatu zgodnie z metodą (grawitacyjna/ciśnieniowa/pulsacyjna); monitorowanie wypływu i saturacji muru; kontynuować do pełnego nasycenia odcinka.

6. Zamykanie otworów i uzupełnienie ubytków: po związaniu/izolacji wypełnić otwory zaprawą zgodną z technologią.

7. Czas dojrzewania i obserwacja: okres stabilizacji wilgotności ściany (może trwać tygodnie); kontrola efektu (pomiar wilgotności po 2–12 tygodniach).

Ograniczenia i ryzyka

• Metoda nie zastępuje izolacji przeciwnaporowej — nie chroni przed stałym naporem wody.

• Przy silnym zasoleniu muru efekt może być ograniczony; sól może migrować powyżej przepony i wymagać prac dodatkowych (odsalanie).

• Iniekcja w murach bardzo rozwarstwionych lub o słabej spójności może wymagać wcześniejszego wzmocnienia konstrukcyjnego.

• Zła technika (niewłaściwy preparat, złe rozmieszczenie otworów) prowadzi do nieskuteczności zabiegu.

 

Kontrola jakości i odbiór

• Protokół wykonania: opis parametrów nawierceń, zużytych preparatów, ciśnień iniekcji i zakresów.

• Testy: pomiar wilgotności przed i po (metoda CM lub wilgotnościomierz elektryczny), obserwacja tynku i stanu osadów solnych; ewentualna próba kapilarnego podciągania.

• Gwarancja skuteczności: zaleca się dokumentować próbę skuteczności po 3 miesiącach oraz plan dalszych prac (np. odsalanie, renowacja tynku).

Naprawa izolacji poziomej poprzez wykonanie przepony poziomej w postaci iniekcji krystalicznej do muru jest jedną z metod naprawy hydroizolacji ścian i murów.

Duża część budynków, zwłaszcza starszych, ma źle wykonaną lub w ogóle nie posiada izolacji przeciwwilgociowej poziomej. Obserwuje się wówczas znaczne działanie wilgoci na ściany budynku związane z kapilarnym podciąganiem.